Zagracony pokój. Nadawanie charakteru starej grafice.

Etapy powstawania starej wersji:

1. Rozrysowanie trzech siatek pomocniczych w perspektywie składających się na ściany pomieszczenia.
2. Naniesienie na osobną warstwę mebli i bibelotów z uwzględnieniem perspektywy (w tym pomogły wcześniej rozrysowane siatki).
3.  Naniesienie deseni.
4. Rozrysowanie wstępnego światłocienia.
5. Dopracowanie szczegółów.

Generalnie praca nad tą grafiką została rozpoczęta w celu wyćwiczenia się w nakładaniu deseni i tworzeniu przedmiotów w ciekawej perspektywie. To chyba jedyna moja praca, która zaczęła została od stworzenia lineartu. Trudno byłoby mi się bawić z deseniami nie wiedząc, gdzie i co mam nakładać.

Po każdym kolejnym spojrzeniu na starą wersję pracy do mojej świadomości dochodziły informacje o błędach. Gdy wyrzuty sumienia mojego artystycznego ja kazały mi odwracać od niej wzrok, stało się jasne, że wszystko, co mi się w niej nie podoba musi zostać poprawione. 

Co się głównie zmieniło:

• jako że głównym elementem pokoju miał być fotel, należało przytłumić jego otoczenie,
• kinkiet nie rzucał światła na ścianę w charakterystyczny dla siebie sposób,
• były przedmioty, które nie rzucały cienia, mimo że stały w pobliżu źródła światła,
• niektóre powierzchnie obijały światło, którego źródła niema na rysunku,
• niektóre przedmioty, które teoretycznie powinny mieć gładką powierzchnię, nie odbijały żółtawego światła kinkietu,
• nie mam pojęcia dlaczego progi w gitarze zostały narysowane niezgodnie z perspektywą.

Liczę, że moje poprawki dodały pokojowi tajemniczości i już nie trzeba zakrywać sobie oczu, żeby nie widzieć tak oczywistych błędów.